de echtheid van het leven zachtjes wuif ik haar weg even hoor ik nog vuurwerk verder weg en toch dichtbij dat het jaar verjagen moet dat ik liefst nu vergeten wil de uitgelatenheid vervaagt in de nevelmist van alcohol als ik langzaam mij verdrink in de euforie van het delier dat mij daarna dartelen laat als de lammetjes in de wei met brallende misselijkheid wakkert mij het nieuwe jaar het tij van onverschilligheid in het diep van de ochtend tot mijn hoofd vol spijkers mij tot berouw braken laat
Verdicht voor wie te diep in het glaasje keken | 1 januari 2022
de overkant 