welkom sterrenkind

wanneer toegewijd de liefde
passioneel haar ontlading vindt
is er plotseling een ster
die straalt aan de hemel

op zijn tenen sluipt hij
om het beste wat hij kan geven
geruisloos daar te planten
waar hij zijn oorsprong vond

de weg is lang en donker
als zo stil de nacht
waarin vriendelijk de maan lacht
als wind zacht zijn snoetje blaast

zachtjes fluistert hij in de oren
van zijn lieve pa en ma
dat wat ik kan geven
schenkt jullie de liefde

klein nog is zij in deze wereld
als een zandkorrel op het strand
waarin ook haar naam geschreven is
die zij eeuwig dragen zal en sieren

naast onze grote zus robine
die haar gidsen mag en leiden
zal dit zonnestraaltje altijd lachen
mooier nog dan duizend sterren

neem in jullie liefhebbende handen
dit mirakel van jullie hartstocht
sluit het in de dankbare harten
waarin ook ik mijn thuis weet

opdat ergens aan hemelse overkant
ik blijvend getuige zijn mag
van hoe groter groeiend
zij mens voor mensen is

• voor mama ilse, papa mark robine en max (†) boon ter gelegenheid van de geboorte van dochter jolie elise, 18 mei 2017

liv – beschermer van leven

wat mooi toch is de liefde
die vurige uit omhelzing
met een mooi en lief kind
nieuwe toekomst baren kan

pril en sierlijk is het
dit kleine mirakel
als het leven zelf
gloort het ons geluk

warmte en genegenheid
die ook haar omarmen
verspreidt zo zich in stilte
prachtig klein en compleet

gelijk ontwakende natuur
dauw druppelt op grasstengels
accentueert haar schoonheid
haar blank blote onschuld

als de nectar op velden
in zon stralende bloemen
wensen wij deze mensenvlinder
dat zij groter groeien mag

dat door voor en met mensen
deze loot aan de familieboom
zo haar naam betekenen mag
liv – beschermer van leven

• Geschreven voor de trotse opa Henk en oma Margaret, papa Dave en Anne van Ree bij de geboorte van (klein-)dochter Liv – 14 juli 2017.

waar liefde schuilt

onstuimig is de hartstocht
waar liefde schuilt
in het wonder van leven
dat ons toekomst bront

breekbaar nog is het roze
dat gelijk een bloesemtak
zich bloeiend enten laat
op aan de stam de oudste loot

george christopher heten wij
de parel van jong geluk
die mensen dat doorgeven laat
wat liefde betekent

grootser dan koningen of patroonheiligen
die zich kronen met jouw naam
is voor mensen om jou heen
wat jij hen betekenen laat

geloof, hoop en liefde
lief klein kind van mensen
wensen wij jou en jouw mama en papa
bij de weg die jullie mogen gaan

dat wat nu en later jij doet
gelijk jouw oorsprong titelt
aan de mensen en de liefde
schuil en schaduw geven mag

• Geschreven voor George Christopher, op 26 april 2017 om 5.54u geboren. De trots van papa Garrelt Schuil en mama Tamara Berhitoe is dan 50cm lang en weegt 3560gr.

daar ben jij

daar ben jij
onvoorstelbaar klein nog
opgestaan uit leven
het grote wonder
dat groeide uit verlangen
uit wat liefde geeft
de wens tot vermenigvuldiging

stralende oogjes
boven een knuffelneusje
een mondje dat lacht
zij vormen een eigen gezicht
met vertrouwde contouren
die vertellen van de bron
die jou het licht van leven geeft

de handen die jou dragen
als de armen waarin je veilig bent
zeggen dat je welkom bent
zij zijn het thuis
in de wereld om jou heen
waarin jij stap voor stap
groter groeien mag

kleine lize
voor jouw papa en jouw mama
voor de mensen ook
die zij en jij betekenen
ben jij de kleur
die leven liefde geeft
waaruit zich doorgevend
toekomst ontspruiten laat

dat jouw pad zich bezaaien mag
met overvloed van geluk
uit passie en gedrevenheid
met bloemen ook van vreugde
die zich delen laten
als de kiem van jouw bestaan
met en voor mensen

• Geschreven ter gelegenheid van de geboorte van Lize, trots van Ellen van den Hoven en Persijn Brogers. Geboren Tweede Paasdag 2017 (17-04-2017)

wevers eiland

waar wevers gelijk
toewijding draden spant
scheert opgespannen passie
zich zwanger tot verwachting
van een nieuw hoofdstuk
dat omgeven met liefde
het verhaal vertellen blijft
van de bron van zijn bestaan

waar wevers gelijk
vogels massaal zingen
van een nieuwe lente
die vlinders fladderen laat
ziet ouderlijk de stam
haar enten ontspruiten
in een nieuwe levensloot

waar wevers gelijk
dit vlechtsel van liefde
dankbaar arran dopen
gaart zich de wens
dat dit doorgegeven leven
het eiland wezen mag
waaruit eeuwig en weer
zich toekomst groeien laat

• geschreven voor Arran Wever en zijn trotse familie Wever | 17 april 2017

welkom leven

als de harten zijn veroverd
overwint zij schroom tot leven
dat geprezen en bewonderd
nu in handen ligt van liefde
aan wie het ook ontsprong

vol maakt hij het leven
van zijn mama en zijn papa
als met nieuwe tijd van jaren
eerder dan gedacht verwacht
zich victor judah melden laat

als geen ander klopt zijn hartje
in moeders schoot zijn plekje
waar kwetsbaar hij zich nestelt
naast en tussen groeiend leven
dat eerder al een thuis daar vond

pril als lente die ontluikt
leert meesterlijk hij ons te kijken
naar alles heel speciaal
wat daadwerkelijk en volledig
normaal het leven maakt

puur en kwetsbaar zijn de dingen
die echt ons iets betekenen
onschatbaar zijn van waarde zij
als wij ons daarop richten
met wie en wat wij zijn

dat alles lieve victor judah
en jouw zijn meer nog
maakt net als ieder ander
jou welkom in ons midden
dat daarmee rijker is dan ooit

• voor victor judah  | geboren 3 januari 2017

mees heten – vink zijn

in het land van nesse
tussen de huizen
waar bomen groeien
laaft zich aan de liefde
haar vele dialecten genietend
een gelukkig vinkenpaar

zij broeden zich een nestje
waarin het zaad van passie
zich veilig en warm laat rijzen
naar het ei van hartstocht
dat leven groeien laat
als bron van het zijn

groeiend aan het verbond
van zijn papa en zijn mama
baant maanden later zich
doorheen de tunnel van bekoring
de statig vorstelijke oogst
zijn weg in het vinkennest

genaamd naar zijn grootvaders
als nieuwe loot aan de stam
openbaart hij het wonder
luistert hij de wereld
gelijk een vinkenslag
met het hooglied van samenzijn

doorheen hagen en houtwallen
naar wie het horen wil
zingt nu de vorentrekker
van geslacht en geluk
in de gloria de naam
die zijn oorsprong hem schenkt

mees jan eduard
dat is de roep die hij dragen mag
de trots van mama sharon
en papa natuurlijk – martijn
vink zelf

• geschreven ter gelegenheid van de geboorte van mees jan eduard vink | Rotterdam, 6 juni 2016