de tijd,
– van jaar tot jaar –
slaat zijn eigen brug.
steeds van gelijke lengte,
– min of meer –
en altijd nieuw.
als steeds de tijd,
– vóóruit –
één keer te gaan.
het lopende jaar,
– met graagte begonnen –
zijn we nog onderweg.
een brugperiode
– zeker en vast –
het léven waard!
een trip vol van emoties,
– gevierde dagen tellen dubbel –
voegen wij aan onze rijkdom toe.
met dát als bagage,
– in de rugzak geborgen –
is daar de nieuwe brug.
het bruggenhoofd van vertrek verankerd,
– anders dan die komen gaat –
in wat achter ons ligt.
de weg van de spannend onbekende toekomst,
– naar wij hopen en dromen –
geplaveid met vriendschap en vrede.
gedragen door liefde
– in tuien gehangen –
is dáár de weg.
door mensen,
– om en voor elkaar –
wordt de brug betreden.
hand in hand of,
– als dat niet meer kan –
in het hart gesloten.
van dag tot dag,
– stap voor stap –
zullen wij hem nemen.
de weg naar het onbekende,
– dat wat komen gaat –
de toekomst die niemand kent.
we dragen elkaar,
– als tuien het dek-
in voor- én tegenspoed.
ook wij gaan,
– graag –
de brug van het nieuwe jaar.
wij nodigen jou,
– en die jou lief zijn –
die tocht mét ons te gaan,
opdat wij bij trillen van tui en dek,
– in goede én in slechte tijden –
sámen mogen zijn!
overtuigd van de aanvaarding,
– over en weer –
is dáár onze wens gelegen:
een goede brugreis,
– van dag tot dag –
door het nieuwe jaar!
