wat geen einde kent is de herinnering

als seizoenen veranderen
en wij bij tijd en wijle
de hovenier het jaarsveld laten harken
de tuin van ons hart doen wieden
vult hij lege plekken
met zijn bulderende lach
trekt hij zijn sporen
met zijn zinderend vrolijke trillers
die tranen als dauwdruppels doen ontstaan

al verschiet het jaarsveld van kleur
van winterzilver wit naar lentemint
via zomers goud onder hemels blauw
naar herfstbonte regenboog
doorlopend
jaargetij na jaargetij
kleurt zich er dwars doorheen
als vivaldi’s eerste tonen
vier jaargetijden lang
zijn gekwinkeleer
druk gesticulerend
ontwapend gemeend
zijn passionele interesse
in mens en natuur

zoals wenen het prater kent
waar de bomen weer bloeien
kennen wij wilhelmus van jaarsveld
klinkt het stolz en welgemeend
in zijn hof bloeit zij altijd
neemt in goddelijkheid toe
wat hij beschermen wil
het toonbeeld van de levensloop
moeder natuur
die zich steeds ververst
zoals de luisterrijk magnifieke herinnering
die geen einde kent

• voor wilhelmus josephus van jaarsveld † 21 december 2007

natuurmonument

• voor wim jaarsveld

als seizoenen veranderen
van winterzilver wit naar lentemint
het jaarsveld verschiet van kleur
van zomers goud onder hemels blauw
in de schakering van de herfstbont regenboog
steeds weer
jaargetij na jaargetij
kleurt zich er dwars doorheen
als vivaldi’s eerste tonen
vier jaargetijden lang
zijn gekwinkeleer
het gesprek
ontwapend gemeend

als seizoenen veranderen
en we bij tijd en wijle
de hovenier die het jaarsveld laten harken
de tuin van ons hart laten wieden
hij zijn sporen trekt
met zinderend vrolijke trillers
tranen als dauwdruppels doet ontstaan
met zijn bulderende lach
als jagende wolken lege plekken vult
en zo het leven spektakelt
het jaar rond
genieten wij de langdurige siesta
van het capels natuurmonument
wim

voltooid leven

voltooid leven

neem mij mee
kleine engel
in het doen en laten
hier ben ik voltooid

mijn vleugels zijn sterk
genoeg om te vliegen
van het tijdelijke nu
naar eeuwig zijn

hier ben ik
mijn koffers gepakt
dankbaar en tevreden
klaar in het nu

neem mij mee maar
naar de overkant
waar ik plaatsneem
in eeuwige herinnering

neem mij engel
op je vleugels mee
naar het altijd durende
waar ik ben die ik was

• overweging naar aanleiding van een overlijden

vaarwel en tot ziens

vaarwel en tot ziens
net als ooit
wees welkom
blijft eeuwig verbonden
aan wat leven
mensen zijn doet

onwerkelijk daarom is
nu jij als bij windvlaag
in onbewaakt ogenblik
stilletjes bent vertrokken
naar de overkant
van tijd en zijn

een welgemeend gedag
een woord van waardering
voor de momenten samen
kan eerst daarom nu
een jaar na dato
aan jou gezegd

talrijk waren ze niet
de contacten als buren
met altijd een vrolijke lach
maar als ze er waren
ook jaren nog daarna
hartelijk en welgemeend

daarnaar omkijkend
zeert ons jouw verscheiden
dat jou en jouw loten
net als die graag jou zagen
kanker woekerend ontneemt
wat eigenlijk leven moet

wat jij ons laat
het vanzelfsprekend zijn
voor iedereen een moeder
dragen wij dankbaar
tot eens het weerzien
welkom met ons mee

• Voor Irene Ursula Gajadhar | 31 december 1931 – †24 maart 2016

geloof hoop en liefde

adjossi

in jonge jaren
onbezorgd groeiend
van kleiner naar groot
met zin in het leven
dat dan nog toch
zich toelachen laat

later – als liefde passeert
ent zich uit passie
van en voor elkaar
het wonder van leven
dat in en aan jou
tot toekomst ontgroeit

waar zo het leven zomert
moet de zon schijnen
maar bliksemt heldere hemel
de boze boodschap
dat niet vanzelfsprekend
meer het leven zal zijn

op leven en dood
strijden dan de jaren
met vreugde en verdriet
met nu en dan de hoop
dat langer de adempauzes
dan kortstondig zullen zijn

nu uitgestreden
wensen wij jou het thuis
aan de oevers van de overkant
bij door jou geliefden
die eerder al
daar hun eeuwigheid vonden

in die wens
vinden wij schuil
net als door de jaren heen
bij jouw houvast
de paraplu van hoop
van geloof ook en liefde
die bij het verder gaan
ons jou herinneren zal

• geschreven ter herinnering aan Sylvana Gajadhar – Lesterhuis | 8 september 1962 – 21 februari 2017

gelukkig ongelukkig

weet je
van jou de herinneringen
zijn in goede tijden
mij tot vreugdevuurtjes
lichtpuntjes ook zijn het
als bij momenten ik
somber of verdrietig ben

telkens weer
mis ik dan toch
jouw hand in de mijne
de lieve kroeltjes ook
langs wang of in het haar
terloops gegeven

telkens weer
omheen mijn schouders
mis ik dan jouw armen
die tegen het alleen
mij een schuil bieden

telkens weer
mijn naampjes ook
waarmee jouw liefde
doorheen de jaren
mij kozend vierde

telkens weer
mist de hartstocht
vluchtig of intiem
die ons verbond
het nieuwe leven schonk

gelukkig ongelukkig
vier ik met dat gemis
in goede en slechte dagen
van jou de herinneringen
tot vuurtjes van vreugde
en puntjes van licht
als momenten dat vragen

• in dankbare herinnering aan mensen die anderen betekenen | 7 februari 2017

als dan

wanneer dan
in aarde op mijn buik
de enten van mijn liefde
wortelend zelf geboorte geven
dat dan de wereld
in vrede mag zijn
een oase de aarde rond
van rust en vrijheid
waar om, voor en met elkaar
gewoon de mensen zijn

omdat anders zijn of menen
niet langer wortels klooft
omdat anders geloven
mensen nieuwsgierig maakt
waardoor takken verstrengelen
in plaats van kruizen slaan
waar hij of zij houden mag
van eender hem of haar
omdat sekse verschil niet kent
als liefde spreekt

dat wanneer
in aarde op mijn buik
de enten van mijn liefde
wortelend zelf geboorte geven
zo de wereld
in vrede mag zijn
een oase de aarde rond
van rust en vrijheid
waar om, voor en met elkaar
gewoon de mensen zijn

• toekomstmijmering | 3 januari 2017

de overstap

muziek: de steen – bram vermeulen

leven zo zeg jij ons
moet je durven dromen
zonder het nu te vergeten
want voor je het weet
is dat voorbij

het is moed hebben
lef om te geven ook
wie je bent en wat je hebt
de sprong ook durven wagen
naar het onbekende

de overgang
naar de overkant
leer jij ons
kent geen juist moment
is geen afscheid ook

een overstap is het
naar de oneindige reis
van jou horen en zien
naar jou kijken en luisteren
van het hoofd naar het hart

het is een startpunt slechts
waar jou het pad van leven
ons zichtveld voorbij
voorbij de einder voert
naar eeuwig blijven

ons de vezels koesterend
als mooiste helft van geluk
huis jij als wie je bent
vanaf nu tot altijd
in de ziel van ons zijn

waar soms wolken ons treuren
zul jij daar ons spiegelen
dat mindere dagen er zijn
om met blozende zon
de betere mooier te maken

vanaf de overkant krui jij zo
met de koffers van dat weten
ons stil luidruchtig de rugzak vol
want jij laat niets en niemand achter
omdat eeuwig nu jij met ons meereist

• Voor Jan Chris Roosenberg | geboren op 1 januari 1940 en op 25 november 2016 overgestapt van het nu naar het eeuwige

groots

groots
als jochie van tien
dat van west naar oost
door oorlogsnachten fietst
op wielen zonder banden
om de honger van de winter
thuis te verdrijven

groots
als utrechts jongeling
die in het spel van voetbal
waar strijd wordt gestreden
bij elinkwijk in hoogtijjaren
als een leeuw
het doel verdedigt

groots
als liefhebbende echtgenoot
die noest werkt en strijdt
voor de rots in zijn branding
zijn hartenlief mien
die hij op handen draagt
omdat zij hem schraagt

groots
als fantastische vader
van in liefde geënt kroost
dat hij vertrouwen geeft
in zichzelf en het leven
dat je vieren mag
in en met elkaar

groots
als nestor van de stam
die ook de groene loten
in wie hij voortleeft
de twijgen en de takken
ravottend en stoeiend
huis en thuis geeft

groots
als schathemelse vriend
die jonge en oude maten koestert
meer nog dan zichzelf
die het leven viert
niet door te nemen
maar door te delen

groots
als mens van mensen
een monument van leven
dat blijvend voortleeft
in veroverde harten
van wie hem groots dragen
omdat hij eeuwig is

• geschreven voor Joop van der Schilden, zijn vrouw en (klein-)kinderen bij gelegenheid van de overgang van het tijdelijke naar het eeuwige | geboren op 15 december 1931 en overleden op 30 november 2016

eeuwig leven

ik hou van mijn leven
het is machtig
het is mooi
het is wat ik ben

ik hou van mijn leven
met alle fouten en zorgen
waarin gelijk een regenboog
geluk zich spiegelen laat

ik hou van mijn leven
het is geweldig
het is magisch
het is wat ik ben

ik hou van mijn leven
dat ik delen mag
van jong tot oud
met de mensen om mij heen

ik hou van mijn leven
het is geweldig
het is magisch
het is wat ik ben

ik hou van mijn leven
met en voor mensen
die ik vieren mag
in mijn hart en hoofd

ik hou van mijn leven
in het hier en nu
met dankbare herinnering
aan wie eeuwig zijn

• geschreven bij gelegenheid van Allerzielen | 2 november 2016