jouw beeld is als een film
die uit diepe dankbaarheid
mij de ogen tranen doet
die als een kus van jou
op mijn lippen rusten
Tranen van geluk – 3
de tranen die stromen
als het verdriet niet stoppen wil
drogen op mijn wangen
waarna aan jou de herinnering
ze wegveegt met een lach
Tranen van geluk – 2
als het gemis mij huilen doet
is het de heugenis aan jou
die mij weer lachen laat
opdat weer het leven mij pleziert
Tranen van geluk – 1
wanneer in het duister
mijn tranen treuren
dringen de herinneringen
van de momenten samen
als zonnestraaltjes daar doorheen
nagellak tijn
te jong en veel te vroeg tijn
haalde jou de wind van tijd
met de schaduw van eindigheid
verder dan wij kijken kunnen
voorbij de ons zichtbare horizon
nu daarom wij dag zeggen moeten
kleine maar reusachtig grote man
die groter dan groots groeide
voelt broos ons klein en nietig
de wereld en haar machten
jij die ons de vingers lakken deed
zaaide vrijgevig en betoverend
in de harten van groot en klein
de hoop op doorgaand leven
dat mensen zo gelukkig maakt
kinderlijk majestueus en onschuldig
toverde jij kwistig en goedgeefs
het geloof in morgen na vandaag
dat stil ons weet te inspireren
om samen het verschil te maken
stil nu en machteloos verslagen
met dankbare tranen lachend
vieren wij jouw gevend leven
dat belangeloos en edelmoedig
ons het gulle geven leerde
kleurrijk als de nagels die jij lakte
in winters wit het glazen huis
fonkelt rood roze blauw en paars
jouw ster nu eeuwige in het heelal
dat altijd jouw naam stralen zal
- Voor Tijn Kolsteren, beter bekend als ‘nagellakheld Tijn’ | 7 juli 217
Tijn, uit het Brabantse dorpje Hapert, was de held van Serious Request, Breda, Brabant én Nederland en is op 6-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van hersenstamkanker.
Nederland leerde Tijn kennen tijdens 3FM Serious Request in Breda (2016) als een lief en speels mannetje met een bijzonder warm hart. Hij meldde zich, samen met zijn vader, bij de brievenbus van het Glazen Huis met een bijzonder groot gebaar. Met zijn ongekende en vertederende enthousiasme, onschuld en onzelfzuchtigheid inspireerde hij miljoenen mensen om in actie te komen en samen een verschil te maken. Hij zette Nederland in beweging en bracht letterlijk het hele land bij elkaar. Met zijn nagellakactie gaf hij duizenden kinderen een toekomst, terwijl zijn eigen toekomst zo onzeker was. Tijn haalde met zijn actie in zijn eentje 2,5 miljoen euro op Het was de succesvolste individuele actie uit de historie van Serious Request.
stil stilt de stilte
op gezag van haar bezetter
zonovergoten en niet vermoedend
op een doodgewone zaterdag
verzamelt zich de gemeenschap
dan scheidt haar woeste woede
van mannen en vaders
samen met de vrouwen
de kinderen en hun moeders
gruw gruwelt gruwelijk zo
als dood en verderf zaaiend
zinloos moordend de ss
hen daarna het leven neemt
als mannen met de zeis
worden barbaars grimassend
als waren het korenhalmen
vaders en mannen neergemaaid
vrouwen moeders en kinderen
in gods heilige huis gedwongen
worden niemand en niets ontziend
opgehokt verbrand en opgeblazen
het dorp en haar mensen
zeshonderd tweeënveertig in getal
worden in ijziger dan ijzige ijzigheid
vlammend de toekomst ontnomen
in van sadistische salvo’s de ruïne
die ter getuigenis ons herinnerd
aan wreder dan wrede wreedheid
stilt stil nu de stilte van verlatenheid
- Geschreven naar aanleiding van een bezoek aan het verlaten dorp Oradour-sur-Glane (Frankrijk).
Oradour-sur-Glane ligt een half uur rijden van Limoges. Het dorp is op 10 juni 1944 verwoest nadat bijna alle mensen in het dorp vermoord waren. Alles ligt nog op de plek waar het op die beruchte dag is achtergelaten. Het dorp is zo een stille getuige van de gruwelheden die in het dorp zijn gebeurd.
Op 10 juni 1944 werd het dorp afgesloten door de SS. Alle wegen van en naar het dorp werden geblokkeerd. Alle inwoners werden uit hun huizen gehaald en verzameld op straat. Op dit moment werden de mannen en vrouwen van elkaar gescheiden. Mannen werden vrij snel na de scheiding doodgeschoten, de vrouwen en kinderen werden in de kerk opgesloten die vervolgens tot ontploffing werd gebracht. Zes mensen wisten te ontsnappen uit de handen van de SS’ers. De rest van het dorp werd verwoest, huizen werden in brand gestoken. In een paar uur tijd verloren 642 mensen het leven.
waar het spoor eindigt
het leven is geen zoete krentenbol
haar spoor meandert over bergen en door dalen
het plaveit ons doen en ons laten
met zonnige dagen net als depressies
boeken vol herinneringen reist het ons
over en langs wonderlijke wissels
die achterom of vooruit kijkend ons stemmen
van vrolijk en olijk tot weemoedig en verdrietig
met dichtbij of verder af de vrienden
genieten wij van de goede dagen
terwijl trots en interesses in de wereld
als bielzen ons het spoor doen houden
het spoor van liefde dat zo zich vormt
trekt tegelijkertijd stil haar wonden
waarvan hoog de spanning van verdriet
met tranen kortsluiting maken kan
wanneer zo de geneugten verleiden
die ogenschijnlijk het leed verzachten
eroderen zij in werkelijkheid het zijn
dat vallen niet meer opstaan laat
het rode sein van doodlopend spoor
trekt zo onverwachts de noodrem
in hart dat vecht voor leven
dat wel wil maar niet verder kan
met lege handen nu en volle harten
staan ter afscheid op het perron
bij en met het lief, leed en verdriet
dat jou ons de harten veroveren liet
na gisteren is er geen vandaag of morgen
waarop wij samen verder reizen kunnen
ons resten bij het verdergaan als bagage
de koffers vol van heugenis
waar wij onze reis vervolgen wuiven wij
ten afscheid welgemeend dankbaar wensend
dat jij op het spoor van eeuwigheid
de vrede en rust vinden mag die jij zocht
- Voor Robin Patist | 14 januari 1981 – 28 april 2017
voltooid leven
neem mij mee
kleine engel
in het doen en laten
hier ben ik voltooid
mijn vleugels zijn sterk
genoeg om te vliegen
van het tijdelijke nu
naar eeuwig zijn
hier ben ik
mijn koffers gepakt
dankbaar en tevreden
klaar in het nu
neem mij mee maar
naar de overkant
waar ik plaatsneem
in eeuwige herinnering
neem mij engel
op je vleugels mee
naar het altijd durende
waar ik ben die ik was
- overweging naar aanleiding van een overlijden
vaarwel en tot ziens
vaarwel en tot ziens
net als ooit
wees welkom
blijft eeuwig verbonden
aan wat leven
mensen zijn doet
onwerkelijk daarom is
nu jij als bij windvlaag
in onbewaakt ogenblik
stilletjes bent vertrokken
naar de overkant
van tijd en zijn
een welgemeend gedag
een woord van waardering
voor de momenten samen
kan eerst daarom nu
een jaar na dato
aan jou gezegd
talrijk waren ze niet
de contacten als buren
met altijd een vrolijke lach
maar als ze er waren
ook jaren nog daarna
hartelijk en welgemeend
daarnaar omkijkend
zeert ons jouw verscheiden
dat jou en jouw loten
net als die graag jou zagen
kanker woekerend ontneemt
wat eigenlijk leven moet
wat jij ons laat
het vanzelfsprekend zijn
voor iedereen een moeder
dragen wij dankbaar
tot eens het weerzien
welkom met ons mee
- Voor Irene Ursula Gajadhar | 31 december 1931 – †24 maart 2016
geloof hoop en liefde
in jonge jaren
onbezorgd groeiend
van kleiner naar groot
met zin in het leven
dat dan nog toch
zich toelachen laat
later – als liefde passeert
ent zich uit passie
van en voor elkaar
het wonder van leven
dat in en aan jou
tot toekomst ontgroeit
waar zo het leven zomert
moet de zon schijnen
maar bliksemt heldere hemel
de boze boodschap
dat niet vanzelfsprekend
meer het leven zal zijn
op leven en dood
strijden dan de jaren
met vreugde en verdriet
met nu en dan de hoop
dat langer de adempauzes
dan kortstondig zullen zijn
nu uitgestreden
wensen wij jou het thuis
aan de oevers van de overkant
bij door jou geliefden
die eerder al
daar hun eeuwigheid vonden
in die wens
vinden wij schuil
net als door de jaren heen
bij jouw houvast
de paraplu van hoop
van geloof ook en liefde
die bij het verder gaan
ons jou herinneren zal
- geschreven ter herinnering aan Sylvana Gajadhar – Lesterhuis | 8 september 1962 – 21 februari 2017
