vanmorgen nog

vanmorgen nog
knuffelde ik jou
die vol verwachting
uit droom en bed
de dag instapte

vanmorgen ja
maande ik jou
aan tafel en ontbijt
dat wie groeien wil
het bordje legen moet

vanmorgen ja
kibbelde ik nog
over verschillende sokken
die binnenstebuiten gekeerd
jouw voeten sierden

vanmorgen nog
botste ik met jou
over de vriendjes
met wie na school
jij spelen wilde gaan

vanmorgen nog
riep ik zwaaiend jou
vanuit het keukenraam
als altijd vrolijk weer
tot vanmiddag dan

vanmorgen nog
verheugde ik mij
dat nu vanavond
jij weer thuiskomen zou
veilig in mijn armen

vanmorgen nog
deed niets vermoeden
dat alles wat wij deden
alles dat vanzelf sprak
nooit meer komen zou

vanmorgen nog
juichte het leven uitbundig
dat bruusk en onverwacht
vanmorgen nog
mij in jou ontnomen is

• Dagelijks gebeurt het. Ouders die hun kinderen verliezen. Zomaar opeens, door een stom ongeluk. Steevast brengt dat de meest overweldigende pijn die je als mens kunt ervaren: het verlies van jouw kind, de ent van liefde. Voor en door hen is dit geschreven.

Advertenties

ieder mens een lichtend verhaal

 

ieder mens is een eigen verhaal
dat groter is dan alle woorden
die wij bedenken willen kunnen
om hem of haar te schetsen

juist als tijd hen heeft genomen
naar de eeuwig overkanten tijd
als sterren ver en toch dichtbij
zij ons tot leidend licht daar stralen

laat niet hun dood of het gemis
ons steeds de ogen tranen doen
waar juist haar bron en oorzaak
toch de liefde is en dankbaarheid

daarvan vol en van goede moed
die wij koesteren in de rugzak
die ons door hen gelaten werd
vervolgen wij de zo gevonden weg

ieder mens is een eigen verhaal
waarvan de letters voor ons vonken
zodat het zich lezen laat als licht
dat nooit een einde kennen zal

• Mijmering | 10 maart 2018

hier sta ik

hier sta ik dan
een oude eik
wiens takken ooit
jong en groen nog
zich verstrengelden
met een appelboom

uit de wortels
van die omhelzing
entten zich de loten
die schuilend eerst
groter groeiend later
uit onze schaduw traden

zo is vol het leven
in het kleine woud
dat wij samen waren
tot rot op zekere dag
ziek en dodelijk
mij mijn liefde velt

in alle seizoenen
zo leerde mij het leven
kan het bladerdak
zacht en lieflijk ruisen
maar ook stormend
het zwiepend slaan

hier sta ik dan
die oude eik
tanden knarsend
om het jonger hout
dat tegen de natuur
van mij gesneden werd

een behouden vaart
dat wens ik jou
naar de overkant
waar eens herenigd
ooit het kleine woud
ons weer ritselen zal

• Geschreven voor een vader (91) die na zijn vrouw en twee eerdere overleden dochters een derde dochter (67) naar overkanten tijd vertrekken ziet | 24 januari 2018

dag pa

 

dag pa
eeuwige nu
geniet je rust
daar welverdiend
aan de overkant
welverdiend
maar liever toch
éven nog
hadden wij jou hier
om jou te horen
te voelen ook
en dág te zeggen

o dit moment
dat het komen zou
ooit wisten wij
naarmate de jaren
van samenzijn
zich verstreken
zekerder ook
en toch nog
te vroeg is het
altijd
het afscheid

eens te meer
nu koesteren wij
de jaren samen
jouw zorgen om ons
en in het later
ons zorgen om jou
de goede momenten
net als de slechte
het waren en blijven
onze momenten

dat alles nu
in ons rugzakje
dragen wij mee
om uit te putten
nu ter troost
en later dan
in blij de herinnering

dag pa
in het verleden
spraken wij elkaar
te vaak weet ik nu
tussen de bedrijven door
aan de telefoon
bij de koffie
en nu voor altijd
ben je om ons heen
spreken wij jou steeds
in de goede
net als slechte tijden

dag pa
wij zien je weer
ooit daar eens
aan de overkant

• Bewerking van ‘dag ma’ | Bij het overlijden van de vader van onze pleegzoon, Michael de Ridder | 28 december 2017

Tranen van geluk – 6

de tranen die je krijgt

bij het afscheid van een vriend

die je niet wilt laten gaan

laten zich steeds opnieuw

drogen door de herinnering

Tranen van geluk – 5

natuurlijk huil ik

om het gemis nu

maar meer nog

vloeien mijn tranen

uit dankbare herinnering

Tranen van geluk – 4

jouw beeld is als een film

die uit diepe dankbaarheid

mij de ogen tranen doet

die als een kus van jou

op mijn lippen rusten