in tijden van verdriet

in tijden van verdriet
elk jaar opnieuw
komen herinneringen
aan de gestreden strijd
voor vrijheid in vrede
die het verlies bracht
dat wij vandaag eren

waarom dan toch nog
is er altijd weer oorlog
om macht en bezit
om geloof of afkomst
over soort van liefde
tussen ons mensen
in het klein en groot

waarom lijden wij leven
dat wij vieren kunnen
door voor en met elkaar
in rust van aanvaarding
van wie en wat wij zijn
als mensen over en weer
naasten van elkaar te zijn

in tijden van verdriet
elk jaar opnieuw
mijmeren wij de tijd
die wij morgen vieren
door vrijheid te feesten
die met hun heengaan
anderen ons schonken

dat wij daarom als mensen
altijd met elkaar omgaan
zoals jij en ik graag willen
dat zij het met ons doen
in plaats eeuwig te strijden
voor wat ons verliezen doet

• Geschreven ter gelegenheid van Dodenherdenking | 4 mei 2019

Advertenties

als ogen sluiten

waar vandaag welbewust
mij de ogen sluiten
weten jij en ik
eindigt het samen zijn
in het hier en nu

het gelijktijdig weten
wat jou en mij blijft
is het eindeloze boek
vol altijddurende verhalen
dat jouw eeuwigheid opent

in wederkerig samen zijn
ieder aan de eigen oever
van de overkanten tijd
zal het blijven inspireren
wat wij elkaar betekenen

• Geschreven voor en bij een welbewust gekozen levenseinde | 14 april 2019

meer dan ooit

meer dan ooit ben jij aanwezig
juist nu
nu jij niet meer hier bent

nu is er het weten
nog voor ik was
keek jij uit naar mij
en toen ik was
beschutte jij mij

meer dan ooit ben jij aanwezig
juist nu
nu jij niet meer hier bent

nu is er het weten
de eerste stapjes
met vallen en opstaan
de eerste woordjes
jij leerde ze mij

meer dan ooit ben jij aanwezig
juist nu
nu jij niet meer hier bent

nu is er het weten
dat het loslaten ooit
juist in lief en leed
als van zelf sprekend
jou er altijd deed zijn

meer dan ooit ben jij aanwezig
juist nu
nu jij niet meer hier bent

nu is er het weten
mijn hoop en vertrouwen
mijn geloof in liefde
jij gaf mij die schat
om haar door te geven

lieve moeder
ik dank je daarvoor
ik draag en deel het verder
meer dan ooit
met jou aan mijn zij

• Geschreven voor Wilhelmina Diepkelina Adriana Cornelia Boogaard-van den Hout | Miep | Zwijndrecht, 24 mei 1932  – † Heiloo, 5 april 2019

briefje voor later

nee bang niet
voor de dood
ben ik niet bang

die afslag echter
de boot trein of bus
mis ik graag

in het weten
dat eens onverhoopt
die uitrit komt

mijn reis dan
naar de overkant
zal vol zijn

gevuld met souvenirs
van ontmoette mensen
die elkeen bewogen

vol ook van verwachting
aan de herenigingen
die komen zullen

want waar ik ga
wachten mij velen
die vooruit al gingen

• Gedachtespinsel | 1 maart 2019

wat jij ons bent en blijft

verbazend ontroerend en ontwrichtend
hoe van de ene op de andere minuut
ons mysterieus het leven veranderen kan

de ene dag gezond en vol verwachting
onheil verdriet en afscheid voor eeuwig
als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval

plots en zomaar kun je niet meer zijn
niet meer doen wat je altijd deed
omdat je nooit meer wakker wordt

de herinneringen aan wie jij ons bent
zijn als in de rivier van mensheid
de stroom verleggende steentjes

dagen in en uit van minuut tot minuut
blijven zij zo vierend ons vertellen
wie jij ons bent geworden en blijven zult

• Mijmering | 10 februari 2019

vol leven

de agenda van het leven
was ons voller dan volst
dankzij de liefdes en de naasten
die ons het leven vieren lieten

in het nu elkaar weten
aan de overkant van de tijd
zullen wij steeds weer genieten
van de langzaam groeiende berg
van opdiepende herinneringen
die gelijk herontdekte brieven
zich steeds opnieuw lezen laten

die kunst van herinnering
zullen wij leren beteren
door almaar nieuwe beelden
die als afgestofte filmopnamen
ons blijvend bij elkaar brengen
als steeds weer nieuwe exposities
in onze ramen van herinnering

in het licht van ondergaande zon
zijn zij een levende muurtekening
in tegeltjes zich uitvergrotend
die het verlangen naar toen wakkeren
zoals ons de seizoenen van de liefde
ooit van pril groen tot zonnig goud
ons een onverbrekelijke band smeedden

met elke herinnering als fonkelnieuw
blijven wij ook nu naast elkaar lopen
liefdevol ons vastbijtend in elkaar
zoals de eerste verkenning van toen

de agenda van ons leven
laat jij ons zo voller dan vol
dankzij de liefde en de nabijheid
die jij ons steeds weer vieren laat

• Geschreven in herinnering aan Maria van Ginneken – de Nooijer | 31 augustus 1951 – 3 februari 2019

de onvergetelijke momenten

de onvergetelijke momenten
van de herinneringen aan jou
zijn mijn onbetaalbaar vermogen
die mij onder de huid pulseren
met de genoeglijke intensiteit
ze helemaal opnieuw te beleven
als een mooi album vol met foto’s
dat ik steeds doorlopen mag met jou