een bioscoop met de kleintjes
gaan stappen met je vrienden
feestjes om van te dromen
ze mogen nu even niet
de frustratie van de afsluiting
de hulpeloze machteloosheid
van willen maar niet kunnen
het knaagt ons de verwachting
het verdriet boost het gemoed
dat niet wil of kan begrijpen
dat een onzichtbare vijand
ons in beperking ketenen kan
voor eigen en elkaars bestwil
verdagen wij dromen en doelen
tot wij sterker opveren kunnen
dan het virus dat ons belaagt
op een dag weten wij graag
gaan wij er weer lekker op uit
genieten wij vol het leven weer
omdat wij samen sterker zijn
Geschreven na afkondiging van de gedeeltelijke lockdown om coronabesmettingen terug te dringen | 14 oktober 2020
de kracht van samenwerking
vraagt om saamhorigheid
gebaseerd op gezamenlijkheid
in missie het denken en doen
de kracht van samenwerking
is verantwoordelijkheid nemen
zonder over of af te nemen
gewoon doen wat nodig is
de kracht van samenwerking
is met kaders als toetssteen
de bedoeling mogelijk maken
door buiten de lijntjes kleuren
de kracht van samenwerking
is wederkerig belangen verbinden
door invoegen en bijspringen
op de krachten van elkaar
de kracht van samenwerking
is het verschil kunnen maken
door de handen ineen te slaan
van het aanwezig potentieel
de kracht van samenwerking
is het wederzijds vertrouwen
van samen een brug te bouwen
terwijl je eroverheen loopt
Gebaseerd op inspiratie die werd ontleend aan een special van Publiek Denken (oktober 2020), als hommage aan de mensen die het Landelijk Consortium Hulpmiddelen (LHC) hebben gemaakt en vormgegeven. Mensen dus, die in tijden van de pandemie (corona) het verschil maken | 7 oktober 2020
een virus maakt de wereld
tot een doods verlaten stad
waar mensen elkaar mijden
als ooit eerder in vroege tijd
lijders aan lepra pest en cholera
waar ooit vrienden speelden
zijn nu straten en pleinen leeg
kinderen moeten thuisblijven
maken scholen vol van leegte
werken kan of mag niet meer
als het niet thuis aan tafel kan
de familie vrienden en buren
zien elkaar alleen achter glas
om verspreiding te voorkomen
van het onzichtbare gevaar
dat de samenleving verzwakt
door het fundament te knagen
wat mensen aan elkaar verbindt
die de ander vasthoudende hand
die stevige arm om de schouder
die warme knuffel of die kroel
dat virus maakt de wereld
zo eenzaam want koud en kil
als wij ze vandaag vieren
de beesten en de dieren
laten wij dan kijken ook
naar gisteren en morgen
in het weten allemaal
dat over de hele wereld
zij steeds nog knokken
voor vriendelijk bestaan
onze waarheid is wreed
zelfs de veiligste oorden
zijn voor hen niet veilig
waar mensen zich kleden
in hun mantels van bont
zoals hier de koe dat doet
die geen melk meer levert
haar wacht het noodlot
dat menig dier ook treft
na een leven op het erf
de weide ook of op stal
onontkoombaar is het lot
dat in slacht hen wacht
al knaagt ons het weten
dat honger weinigen doodt
sterven te veel dieren zo
voor ons zinnelijk verlangen
naar alle vormen van genot
Geschreven (in de aanloop naar) Dierendag 2020 | 4 oktober 2020
onder het grijs van jaren sluipt in mijn hoofd een minuscuul propje dat stil en even maar mijn tijd en leven stopt
in diepe slaap gevallen word ik langzaam wakker in een kamer die ik niet ken met rondom mij geschaard vreemde gezichten aan bed
doctoren verrichten wonderen met aandacht en medicijnen slopen zij wat mij verlamd het dammetje in mijn hoofd dat mijn zijn zo belemmert
terwijl ik woorden zoeken moet exploderen woordeloos de emoties tot gedwongen de aanvaarding mij de strijdlust wakker maakt omdat ik nog niet klaar ben hier dat ik nu even hulp nodig heb bij het aankleden en verzorgen het staan ook en het lopen laat ik mij even aanleunen nog tot ik ook dat weer zelf kan
in de warm gegeven aandacht van de loten die ik voeden mocht verdampen angst en frustratie terwijl langzaam maar gestaag ik weer grip krijg op mijn lijf
het geduld op de proef gesteld vormen zich in vele vette letters de woorden en zinnen van vreugde die mij luid en duidelijk zeggen laten dat ik altijd nog plezier in leven vindt
Geschreven voor Mien van der Schilden (87) na een beroerte (september 2020).
muziek in de ochtend
muziek de hele nacht
muziek op je verjaardag
dat is het summum voor jou
wat een dag zonnig maakt
een dag zonder wat muziek
is voor jou niet compleet
zoals ook snapchat of tiktok
niet gemist kunnen worden
om jou het leven te vieren
babbelen met vriendinnen
over make-up of de sterren
gewoon je eigen ding doen
dat is wat jij zo graag wil
precies zoals het moet zijn
tenslotte ben je vandaag dan
eindelijk dat meisje van 13
dat de tienerjaren voorbij is
al is het tegelijkertijd lastig
al volwassen te moeten zijn
graag natuurlijk mag je ook
leuke en gekke dingen doen
in deze vreemd bijzondere tijd
omdat er genoeg tijd nog komt
om het serieuzer te gaan doen
dus tot dan wil je alles halen
van het begin tot het eind
uit de dagen van jouw jeugd
dag voor dag telkens plukken
wat dan leuk is om te doen
lieve meid leef je leven vol
tussen tiener en volwassen zijn
maar als je het even niet weet
kom gerust langs eens praten
bij jouw liefste (o)pa en (o)ma
daarom wensen wij deze jaardag
dat jij je dromen waarmaken mag
om ze steeds ook weer te vieren
met de vele mensen om jou heen
die om jou geven zoals jij om hen
Geschreven ter gelegenheid van de 13de verjaardag van Noa Elisabeth Adriaantje Doodkorte | 17 augustus 2020
geknipt was jij voor het leven
maar het leven knipte jou
als mooiste bloem uit de knop
jou badend in het mooiste licht
van eeuwig blijvende herinnering
dat ons jou steeds weer brengt
al zal de pijn nooit verdwijnen
omdat het hart gebroken blijft
perfect als mens was zij gemaakt
toen het lot zich tegen haar keerde
met in jouw hoofd een tijdbom
plande jij de reis naar de overkant
kwetsbaar zwak maar zo krachtig.
de gezwollen ogen verbergend
om het veel te vroege afscheid
in de beste tijd van jouw leven
woorden kunnen dit niet doden
de mens kan alleen maar hopen
dat dit alles een nare droom is
die ons wakker wordend verdwijnt
in de zee van de liefde die zij laat
voor de schatten van haar leven
een dochter en een lieve man
een vader ook en een moeder
verder weg dan ooit ben jij nu
terwijl de oogst van jouw zijn
jou elke dag weer bij ons houdt
in wat jij liefhad en beminnen kon
als inspiratie bij het verder gaan
die onze storm van verdriet luwt
met de lach van blijde herinnering
waarmee jij ons hart kloppen laat
Geschreven voor Lindsey Labrie, dochter van Cees en Lidy Labrie, echtgenote van Jos en moeder van Abbygail, Zij overleed op 7 augustus 2020 veel te jong aan de gevolgen van kanker in de hersenen.
hij wilde per se hier blijven
wat de regels verboden
die systemen bedachten
een pure wanhoopsdaad
na een bestaan vol angst
waarin te veel al gebeurde
in zijn net begonnen leven
was hem het laatste zetje
over de grens van het leven
dat velen de harten brak
die hij later juist helen wilde
als hij groot was en geleerd
de ogenschijnlijk veilige haven
beschutte hem en zijn familie
na negen jaar van vluchten
van kampen naar kamertjes
zonder raam en uitzicht
voor de verwoestende oorlog
in het land van zijn herkomst
als een luchtkastelen droom
waarin hij niet blijven mocht
omdat de regels ons verbieden
oog te hebben voor de mens
die gewoon leven wil als jij en ik
Een leven vol angst is de 14-jarige Ali Ghezawi fataal geworden. De Syrische vluchteling pleegde dinsdag 28 juli zelfmoord op het terrein van asielzoekerscentrum (azc) Gilze. Hij had te veel meegemaakt.
