puberjong – van harte

 

als ik het gokken moest
had ik het niet geraden
dat je twaalf bent nu
ik schatte zeker toch
jou al 144 maanden oud
geen tiener dus maar puber

ooit zal jou de dag komen
dat jij blij en opgetogen
je eigen voordeur opent
dat jij glimlachen kunt
naar je eigen spiegelbeeld
dat jou een welkom groet

onderweg naar dat moment
is deze jaardag een mijlpaal
die jou het begin markeert
van grote veranderingen
die naast leuk en uitdagend
ook vreemd en lastig zijn

een nieuwe school wacht jou
nieuwe leraren en vrienden
het recht meer te zeggen
wat je wel wilt en wat niet
al zal dat altijd minder zijn
dan jij het graag hebben wil

maar neem de tijd vooral
nu jouw jeugd te genieten
groot en dan volwassen zijn
kun je later lang genoeg
dus geniet met volle teugen
zoals wij dat van jou doen

van harte

• Voor de 12de jaardag van Julian de Paauw | 3 juni 2020

jij bent er – van harte

het is waar misschien
je bent wat ouder nu
al onthult jouw gezicht
niet de al getelde jaren

de batterij laadt zich
elke dag weer opnieuw
aan de liefde jou rondom
die als lente altijd blijft

het verleden koester je
in de lessen voor het nu
waarin je anderen toont
wat er echt wel toe doet

de tijd verliest betekenis
omdat je vandaag leeft
met heel je hart en ziel
in alles wat je doet en laat

met jouw jongere versies
vergelijk je niet de oudere
omdat het tijd verspillen is
van geluk dat je nu plukt

in de kern immers weet je
ben je steeds dezelfde ik
die vervuld van het leven
het anderen graag deelt

 

• Verjaardagswens voor de 74ste jaardag van Roel van der Molen | 2 juni 2020

het kaarsje dat ik brand

het kaarsje dat ik brand
het duister verlichtend
wakkert jou flonkerend
mij blij in de herinnering

elk vonkje van dat vuurtje
reflecteert de betekenis
als bakens op mijn weg
dat wat jij voor mij bent

de warmte van het lichtje
is mij een bed van liefde
waarin de passie vlamt
van het zo beminde leven

als toen is mij vandaag
zoals de tijd eeuwig is
eindeloos weer het geluk
in het zo weer samen zijn

dit helder kleine vuurtje
is voor mij de open haard
die mij jou verhalen laat
in wat ik anderen vertel

• Een eerbetoon aan de mensen die ons eeuwig betekenen blijven | 1 juni 2020

leef nu

dit is het moment
om leven te vertragen
het mooie te genieten
dat zo lukraak over is

vier het kostbaar voorrecht
anderen geliefd te wezen
deel vrijgevig het bestaan
dat rijker maakt dan geld

de verdubbeling van vreugde
is wat jij met anderen deelt
door hartstochtelijk gelukkig
het leven nu lief te hebben

• Verdicht in coronatijd | 21 mei 2020

pakjesavond

het volk aan de buis gekluisterd
klopt de harten vol verwachting
zou het goede nieuws dan komen
dat zo werd gehoopt en verwacht

het eerste pakje is een vermaning
dat alleen iets meer samen kan
als iedereen de orde houden kan
die het virus onder controle houdt

het gaat goed spreekt sint rutte
maar moet beter pietert de jonge
ons blijft waakzaamheid geboden
anders dweilt de kraan weer open

stap voor stap komt er ruimte
kunnen we bepaald wat versoepelen
zoals scholen weer helemaal open
mits thuis de ouders blijven werken

gesloten blijven nog de feestcafés
zoals ook de sportschool en sauna
restaurant op afstand en beperkt
kunnen net als de terrassen open

complimenten zijn er voor de jeugd
die gevraagd wordt mee te denken
tot samenleven op anderhalvemeter
met slimme antwoorden en suggesties

blij en verdrietige kijken gezichten
de uitgepakte sint en piet dan na
omdat naast bevredigde belangen
velen hun verlangens zien resteren

• Verdicht in coronatijd | 20 mei 2020

 

aangedaan

de bakkers bakken zelf bruin
slagers keuren het eigen vlees
kippenfokkers worden geplukt
obers verdrinken hun verdriet
loodgieters verstoppen zich
en de elektricien is geschokt

machinisten het spoor bijster
zien pedicures de nagels bijten
koeriers sjouwen zich breuken
brouwers tappen zich dronken
koopmannen kramen met onzin
en drukkers persen alles uit

wijnboeren schenken puur azijn
zelfstandigen worden afhankelijk
bloemisten verwelken zienderogen
boeren zitten op zwart zaad
naaisters knopen eindjes aan elkaar
en geen mens weet zich nog raad

ouders slaan zich er wel doorheen
kinderen en ouderen zijn de pineut
de meteorologen zijn depressief
de arbeiders zien werkeloos toe
rijken worden de nieuwe armen
en geestelijken geloven het wel

door het tweestrijd zaaiend virus
voelt iedereen zich alles genomen
dus schreeuwen zij moor en brand
als magere varkens levend gevild
de daken hoog van toren blazend
dat het ergste getroffen toch wel
niet de ander maar toch zijzelf zijn

• Verdicht in coronatijd | 19 mei 2020

de eerste zwaluw

op de route van versoepeling
ontbreken nut en noodzaak
langer nog streng te blijven

zonnig zoals de dagen nu zijn
kondigt zich verdere verruiming
als kleine stap in grote sprong

beperkt wel maar open toch
mogen de horeca en theaters
de bioscopen ook en musea

waar de scholen nu heropenen
zoeken naarstig zich ouders
motivatie voor het puberbrein

als de eerste zwaluw in de zomer
neemt dit ons niet de schaduw
van wat kwam of weer komen kan

nog ontbreekt ons het antwoord
op het zoveel verwoestend virus
dat al talrijk geliefde levens nam

de strijd is pas dan gestreden
als het vaccin kan worden gelegd
in te snel gevulde kinderhanden

• Verdicht in coronatijd | 18 mei 2020

wat zij betekent

zie je die mooie vrouw
met dat grijswitte haar
zij bezit mijn hele hart

met de mooiste glimlach
verlicht zij donkere dagen
als miljoenen kaarsen doen

met ogen die overal zien
wat vrolijk of verdrietig is
blikt zij haar liefde rond

met het goudste geduld
strooit zij raad met daad
voor wie dat nodig heeft

ook als wij niet samen zijn
is zij het kostbaarste bezit
waar of wat ik ook doe en laat

geen enkel gedicht of verhaal
vertelt met de juiste woorden
wat haar liefde mij betekent

zij is het allermooiste lot
dat ik ooit trekken mocht
in de loterij van het leven

• Geschreven voor mijn lief, Adri Doodkorte – Oosterom, ter gelegenheid van haar 67ste jaardag | 18 mei 2020

eigen wijsheid

wie zeer begaafd is
blijkt juist nu zwakker
omdat hij die weet
evenwicht zelf bepaald
goochelend met regels
die beter of niet passen

afstand kent hij niet
nog respect voor afspraak
als anderen wegblijven
ontzegt hij zich niet
de vreugde van de zee
waar die het strand kust

in het winkelend publiek
geeft en neemt hij ruimte
als het hem passen wil
grommend en grauwend
ogen gevend aan domheid
die dat niet snappen wil

zijn sterkste zwakte verlicht
draait hij de wind eigenzinnig
in een richting die hem past
omdat hem vanzelfsprekend is
dat anderen de schuld treft
als voor hem spijt te laat is

• Verdicht in coronatijd | 17 mei 2020

schijngeluk

wandelend in gedachten
of was het misschien
in gedachten wandelend
wat het ook zijn mocht
vandaag lijkt zo gewoon
een dag zoals normaal

in de schaduw van de zon
op zijn vertrouwde plek
speurt de reiger kikkers
voor het ontbijt of diner
als op weg naar ergens
de mensen hem passeren

in het glinsterende licht
van het water in de sloot
weerspiegelen de wolken
op deze fraaie lentedag
alsof er geen vuiltje is
dat ons verontrusten kan

uit het groene lentelover
klapwiekt plots een houtduif
die het waterhoen opschrikt
dat watertrappelend vlucht
terwijl vogels vrolijk zingen
van eindeloos lijkend geluk

alleen de flarden van gesprek
van wandelaars en fietsers
boodschappen zo nu en dan
de ongemakkelijke waarheid
van het virus dat bepaalt
wat wij beter laten kunnen

• Verdicht in coronatijd | 16 mei 2020