als seizoenen veranderen
en wij bij tijd en wijle
de hovenier het jaarsveld laten harken
de tuin van ons hart doen wieden
vult hij lege plekken
met zijn bulderende lach
trekt hij zijn sporen
met zijn zinderend vrolijke trillers
die tranen als dauwdruppels doen ontstaan
al verschiet het jaarsveld van kleur
van winterzilver wit naar lentemint
via zomers goud onder hemels blauw
naar herfstbonte regenboog
doorlopend
jaargetij na jaargetij
kleurt zich er dwars doorheen
als vivaldi’s eerste tonen
vier jaargetijden lang
zijn gekwinkeleer
druk gesticulerend
ontwapend gemeend
zijn passionele interesse
in mens en natuur
zoals wenen het prater kent
waar de bomen weer bloeien
kennen wij wilhelmus van jaarsveld
klinkt het stolz en welgemeend
in zijn hof bloeit zij altijd
neemt in goddelijkheid toe
wat hij beschermen wil
het toonbeeld van de levensloop
moeder natuur
die zich steeds ververst
zoals de luisterrijk magnifieke herinnering
die geen einde kent
- voor wilhelmus josephus van jaarsveld † 21 december 2007
de overkant 