eenzaam

slopend gekmakend
alles overweldigend
alsof muren binnen sluipen

onzeker maakt het
machteloos verdrietig
roept het om opgeven

toch blijf ik kalmerend
vertellen dat het beteren zal
ooit het anders worden zal

kronkelend vloeren liggend
schreeuw ik ademloos
pilletjes drinkend slikkend

om even niets te voelen
blijf ik roepend mij vertellen
dat het eens verdwijnend zal

de wurgende angst
alleen en verlaten te zijn
probeer ik huilend te ontspannen

mijzelf hatend om mijn zwakte
als binnensluipend muren weer
mij de eenzaamheid hijgen doet

• Vrije associatie na het horen van “In my blood” van Shawn Mendes | 23 september 2018

Advertenties

als alles zeert

als de dagen langer zijn
zoals eindeloos de nachten
zo van en voor jou alleen
als je zeker weet ook
dat je genoeg hebt
van het leven hier

wacht nog even toch
laat je niet gaan
want het is goed weet je
even nog te blijven toch

als de dagen donker zijn
meer nog dan de nachten
omdat het zeer doet en pijn
als je zeker kiezen wilt
naar de overkanten tijd
voor eeuwig te gaan

wacht nog even toch
laat je niet gaan
want pijn doet het leven
eens en ooit iedereen

troost je aan de vrienden
die ieder voor zich
ook hun pijn kennen
weiger niet hun handen
als jij het gevoel hebt
alleen te staan in dit leven

wacht dus even toch
laat je niet gaan
kijk naar de mensen
die om en naast je staan

al zijn de dagen als de nachten
eindeloos lang en eenzaam donker
toch zeg ik je bent niet alleen
deel met mij en de wereld
met iedereen om jou heen
de zorgen en de pijnen

wacht dus even toch
laat je niet gaan
het is goed te weten
je bent niet alleen

• Vrije bewerking van “Everybody hurts” | R.E.M. | originele Engelse tekst: Bill Berry / Michael Stipe / Peter Buck / Michael Mills

hopeloos eenzaam

zittend achter het glas
van de altijd lege kamer
verveelt de regen mij
die saai de uren maakt

niksend hang ik rond
de zondag verspillend
die als zovele dagen
zich nat verdrijven laat

terwijl er niets gebeurt
knaagt stilletjes vragend
mijn geweten en gemoed
wat of ik nou toch doe

veel te snel en veel te ver
rijd ik in mijn auto rond
om de zin van eenzaam
te verzetten en verdrijven

terwijl ik mij verwonder
wachtend op wetend niets
over de blauwblauwe lucht
zie ik slechts de gele citroen

draaiend met mijn hoofd
op en neer en om
is gewoon alles wat ik zie
een boom vol citroenen

geel en zuur stortvloed zij
zware wolken in mijn hoofd
die meer nog dan daarvoor
mij verder buiten sluiten

ik wil schreeuw ik niet
dat mij dit kan gebeuren
terwijl toch alles wat ik zie
die boom is vol citroenen

gisteren nog droom ik nu
vertelde ik jou in mijn armen
over een blauwblauwe lucht
die nu geel en giftig regent

• Mijmering over eenzaamheid | Tweede Paasdag 2018 – 2 april 2018

eenzaam leven

de wereld buiten kijkend
luidruchtig levend
klemt mij eens te meer
dit huis en haar kamers

terwijl alles en iedereen
voorbij mijn deur gaat
hoor ik belletjes rinkelen
naast en boven mij

slechts de muren
met foto’s van ooit
horen stil luisterend
wat ik mijzelf zeg

de koffie op tafel
met tegenover mij
die altijd lege stoel
blijft voor mij alleen

de boontjes doppend
die alleen ik eten zal
zie ik andré en martine
met de wereld bakken

het journaal vertelt
als de avond donkert
wat morgen buiten
het weer zal zijn

de lichtjes dovend
voor ik slapen ga
stilt stiller dan stil
mijn hoofd en hart

dan droomt hunkering
nacht na nacht
morgen komen ze
of toch weer niet

• Geschreven ter gelegenheid van de Week tegen Eenzaamheid | donderdag 21 september t/m zondag 1 oktober | 22 september 2017