steeds weer herinner jij mij

steeds weer mag ik jou genieten
in de langzaam groeiende berg
van opdiepende herinneringen
die gelijk herontdekte brieven
zich steeds opnieuw lezen laten

steeds weer wordt ik beter
in de kunst van herinnering
door almaar nieuwe beelden
die als afgestofte filmopnames
mij blijvend terug bij jou brengen

steeds weer nieuw is de expositie
in het raam van mijn herinnering
die in tegeltjes zich uitvergroot
tot een levende muurtekening
in het licht van ondergaande zon

steeds weer is het die verbeelding
die het verlangen wakkert naar toen
de seizoenen van wederzijdse liefde
van pril groen tot zonnig goud
ons nooit ouder leken te maken

in de eindeloze rij van kunstwerken
die jij mij zo dagelijks bouwen blijft
voelt elke herinnering als fonkelnieuw
zoals de eerste verkenning van toen
liefdevol wij ons vastbeten in elkaar

• Mijmering | 26 januari 2019

Advertenties

de overkant

toen ik jou loslaten moest
bij de brug naar de overkant
was ik niet bang voor verdriet
omdat juist dat mij herinnerde

onophoudelijk als de brug zelf
waaien mij nu jouw souvenirs
die mij veilig en vertrouwd
als onzichtbare armen dragen

in het diepe water verzonken
schragen pijlers de overgang
als de getrainde schouders
die jij mij was en blijven zult

de flarden van mist en nevel
die aan gene zijde hangen
voelen als een donzen dekbed
dat mij comfortabel warmt

gelijk een cocon is haar reling
waaruit als zomerse vlinders
tot mijn steun en toeverlaat
jouw aandenkens fladderen

de oevers van de overkant
zij lijken eindeloos en ver
terwijl ik jou naast mij weet
bij elke voetstap die ik doe

groots als die eindeloze brug
is diep en erkentelijk mijn dank
die ik zwaai naar de overkant
tot ik jou daar ooit weer zie

• Voor allen die wij aan de overkant van onze tijd weten | 26 december 2018
• Foto: Chris van Es

dag pa

nu geniet je
zeker welverdiend
eeuwige rust daar
aan de overkant
maar liever weet je
hadden wij jou hier
even toch nog
om jou weer te horen
te voelen en te spreken
om dág te zeggen

o wij wisten het
dat dit moment
dat het komen zou
zekerder ook
toen de jaren
ons ouderen lieten
en toch weet je
wat ons de tijd
samen bracht
maakt het te vroeg
nog ons afscheid

eens te meer nu
koesteren wij
de jaren samen
die ons als vreemden
bloedverwanten maakten
door jouw zorg voor ons
en later dan toch ook
onze zorg om jou
de mooie en de goede
net zoals ook de slechte
het blijven onze momenten

dat alles nu en meer
dragen wij dankbaar
in onze rugzak met ons mee
opdat wij steeds weer
daaruit putten kunnen
ter troost of bemoediging
vanaf nu altijd weet je
is er tussendoor
de blijde herinnering
want nu ben je altijd
in bij en om ons heen

dag pa
in het weten
van een mooie leeftijd
waarin nooit echt
ziekte zich liet zien
zeggen wij nu vaarwel
het was mooi
maar ook zo op

nu zeggen wij adieu
nadat jij langzaam
in diepe slaap verzonk
om langzaam weg te glijden
naar de overkant van tijd
waar ooit en eens
wij jou weer vinden zullen

dag pa

• Bewerking van ‘dag pa’ (28 december 2017) | 9 november 2018

vanmorgen nog

vanmorgen nog
knuffelde ik jou
die vol verwachting
uit droom en bed
de dag instapte

vanmorgen ja
maande ik jou
aan tafel en ontbijt
dat wie groeien wil
het bordje legen moet

vanmorgen ja
kibbelde ik nog
over verschillende sokken
die binnenstebuiten gekeerd
jouw voeten sierden

vanmorgen nog
botste ik met jou
over de vriendjes
met wie na school
jij spelen wilde gaan

vanmorgen nog
riep ik zwaaiend jou
vanuit het keukenraam
als altijd vrolijk weer
tot vanmiddag dan

vanmorgen nog
verheugde ik mij
dat nu vanavond
jij weer thuiskomen zou
veilig in mijn armen

vanmorgen nog
deed niets vermoeden
dat alles wat wij deden
alles dat vanzelf sprak
nooit meer komen zou

vanmorgen nog
juichte het leven uitbundig
dat bruusk en onverwacht
vanmorgen nog
mij in jou ontnomen is

• Dagelijks gebeurt het. Ouders die hun kinderen verliezen. Zomaar opeens, door een stom ongeluk. Steevast brengt dat de meest overweldigende pijn die je als mens kunt ervaren: het verlies van jouw kind, de ent van liefde. Voor en door hen is dit geschreven.

ieder mens een lichtend verhaal

 

ieder mens is een eigen verhaal
dat groter is dan alle woorden
die wij bedenken willen kunnen
om hem of haar te schetsen

juist als tijd hen heeft genomen
naar de eeuwig overkanten tijd
als sterren ver en toch dichtbij
zij ons tot leidend licht daar stralen

laat niet hun dood of het gemis
ons steeds de ogen tranen doen
waar juist haar bron en oorzaak
toch de liefde is en dankbaarheid

daarvan vol en van goede moed
die wij koesteren in de rugzak
die ons door hen gelaten werd
vervolgen wij de zo gevonden weg

ieder mens is een eigen verhaal
waarvan de letters voor ons vonken
zodat het zich lezen laat als licht
dat nooit een einde kennen zal

• Mijmering | 10 maart 2018

hier sta ik

hier sta ik dan
een oude eik
wiens takken ooit
jong en groen nog
zich verstrengelden
met een appelboom

uit de wortels
van die omhelzing
entten zich de loten
die schuilend eerst
groter groeiend later
uit onze schaduw traden

zo is vol het leven
in het kleine woud
dat wij samen waren
tot rot op zekere dag
ziek en dodelijk
mij mijn liefde velt

in alle seizoenen
zo leerde mij het leven
kan het bladerdak
zacht en lieflijk ruisen
maar ook stormend
het zwiepend slaan

hier sta ik dan
die oude eik
tanden knarsend
om het jonger hout
dat tegen de natuur
van mij gesneden werd

een behouden vaart
dat wens ik jou
naar de overkant
waar eens herenigd
ooit het kleine woud
ons weer ritselen zal

• Geschreven voor een vader (91) die na zijn vrouw en twee eerdere overleden dochters een derde dochter (67) naar overkanten tijd vertrekken ziet | 24 januari 2018

dag pa

 

dag pa
eeuwige nu
geniet je rust
daar welverdiend
aan de overkant
welverdiend
maar liever toch
éven nog
hadden wij jou hier
om jou te horen
te voelen ook
en dág te zeggen

o dit moment
dat het komen zou
ooit wisten wij
naarmate de jaren
van samenzijn
zich verstreken
zekerder ook
en toch nog
te vroeg is het
altijd
het afscheid

eens te meer
nu koesteren wij
de jaren samen
jouw zorgen om ons
en in het later
ons zorgen om jou
de goede momenten
net als de slechte
het waren en blijven
onze momenten

dat alles nu
in ons rugzakje
dragen wij mee
om uit te putten
nu ter troost
en later dan
in blij de herinnering

dag pa
in het verleden
spraken wij elkaar
te vaak weet ik nu
tussen de bedrijven door
aan de telefoon
bij de koffie
en nu voor altijd
ben je om ons heen
spreken wij jou steeds
in de goede
net als slechte tijden

dag pa
wij zien je weer
ooit daar eens
aan de overkant

• Bewerking van ‘dag ma’ | Bij het overlijden van de vader van onze pleegzoon, Michael de Ridder | 28 december 2017