– ver-dichtjes op de dood
nu de dag is gekomen zijn er natuurlijk tranen om het verlies van samen leven vieren verdrietig en boos ben ik om de verloren strijd voor en met elkaar en toch door alles heen overheerst dankbaarheid voor het doorgegeven leven dat jij door de jaren heen tot een eigen toekomst met drift en passie knutselde … More het is goed – zo
De dag is gekomen dat mijn benen het begeven Omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan Laat het loslaten jou niet weerhouden De weg naar de einder verder te gaan De dag is gekomen dat mijn longen leeg zijn Omdat de weg van leven een langere adem vraagt Laat het verlies … More De dag is gekomen
in de lente van de jaren kruisen zich laantjes van leven waarin bij het verder gaan zich geurend de liefde strooit die om – voor en met elkaar de armen spreiden tot zomereik op de takken waarvan van heinde en ver zwanger de wolken zwevend en dartelend de schatten enten die het leven kleuren doen … More herinnering die toekomst laant
weet je alles – alles heeft zijn tijd niets gebeurt zomaar alles kent zijn tijd elke winter – koud en nat teelt op het hout van toen een frisgroen zwangere lente die lammerend de zomer kondigt waaruit de herfst het goede oogst weet je alles – alles heeft zijn tijd gisteren – vandaag – morgen … More het goede blijft
als de dag komt dat mijn benen breken omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan laat dan het loslaten jou niet weerhouden de weg naar de einder verder te gaan als de dag komt dat mijn longen leegzuigen omdat de weg van leven een langere adem vraagt laat dan het verlies … More als de dag komt
terwijl in het vooruit het onbekende open ligt vormt waarheen ik reis de bagage van mijn leven de trekkracht die mij roept over de bergen en door de dalen gelijk een donderslag bij heldere hemel die zonder iets te zeggen op de telmaat tot de donder als een schuimspoor in de zee mij de weg … More het onbekende open
voor hen die geen afscheid kunnen of mogen nemen het enige waar ik niet zonder kan mijn bloed – mijn lief spreekt mij – smeekt mij doorheen gepantserd vensterglas sla je armen om me heen het enige wat ik wil het kan niet – mag niet het enige dat ik hebben wil verliefd op het … More achter glas – zelfs geen kus…
• voor renée wildeboer-vedder † 9 augustus 2014 samengebracht door de natuur van liefde genoten wij een spannende lente met lengende dagen kortende rokjes en stijgende temperaturen voor elkaar toevluchtsoord waren wij populair als in bloei staande bomen waarin tjilpende vogeltjes onze avonturen twitterden de zomer die volgde was lang een onvergetelijke wandeltocht langs prachtig … More loflied op heugenis
wanneer met het leven in voortdurende strijd en oorlog de wereld woekert landen zon aanschouwd twee zilveren vogels uit strak blauw gestreken hemel hun schoot gevuld met trieste dood wanneer de kakafonie van leven door taptoe gestild ons sereen zwijgen doet bellen vlaggen halfstok roepen zij ons tot eerbied voor wie in steilte ontvielen aan … More laat toekomst leven
* vlucht MH17 als meedogenloos en onbewogen een doelbewust geschoten raket de imposant sierlijk stalen vogel haar motoren abrupt doet verstommen scheurt op het tempo van de wind zwijgzaam stil maar zó aanwezig de dood het leven waarom – zo stilt mij de vraag ben ik bang voor het atoom als een vlucht vol verwachting … More in gevallen stilte
